„Kiedy Pan miał unieść Eliasza wśród wichru do nieba, Eliasz wyruszył z Elizeuszem z Gilgal”. 2 Królewska 2:1     Wyjście Eliasza z Elizeuszem z Gilgal wyobraża to samo, co drugie wyjście wszystkich dziewic na spotkanie Oblubieńca. Wszystkie dziewice z przypowieści, mądre i głupie, zostały obudzone ze snu na punkcie czasu okrzykiem o północy. Wyszły na to spotkanie z pełnym przekonaniem, że tym razem nie doznają zawodu. To drugie wyjście zostało zilustrowane również przez wspólną podróż Eliasza i Elizeusza z Gilgal do Jordanu.       Treść zapisana w Objawieniu pod siódmą pieczęcią sugerowała fakt, że Pan objawi Kościołowi datę końca jego drogi. Wskazuje na to wizja dziesiątego rozdziału księgi Objawienia (10:5-7). Ukazany w niej chwalebny Anioł, nasz Pan, nie tylko podaje termin brzmienia siódmej trąby i rozpoczęcia walki Armageddonu, ale również zaświadcza ten termin uroczystą przysięgą. Chodzi tu o datę uwielbienia Malutkiego Stadka i początek Ucisku Wielkiego.   Gdzie to wszystko miało się wypełnić?   Wspomniana wizja wiele mówi, w jakim czasie i w jakiej części świata Boska opatrzność ukształtowała warunki polityczne końca Wieku Ewangelii. Anioł we wspomnianej wizji, z otwartą książeczką w ręku, stanął na morzu i na ziemi. Wszyscy, którzy pojmują symbolikę Biblii rozumieją, że ziemia przedstawia konserwatywną, religijną społeczność świata, natomiast morze – masy burzliwe, rewolucyjne, bezwyznaniowe. Tacy powinni też ...czytaj dalej

PRZYPOWIEŚĆ O DZIESIĘCIU PANNACH Mat. 25:1-13   Wypełnienie wstępne     W pierwszej połowie 19. wieku, blisko przełomu szóstego i siódmego tysiąclecia historii ludzkości, miało miejsce w protestantyzmie ożywienie religijne nazwane przebudzeniem adwentowym lub ruchem drugiego adwentu, gdyż jego istotą była wiara w rychłe powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Ruch ten rozwinął się głównie w Stanach Zjednoczonych, gdzie niejaki William Miller ogłosił publicznie swoje przekonanie (które, jak twierdził, uzyskał na podstawie Biblii), że w roku 1843 przyjdzie na ziemię Jezus Chrystus i zacznie się sąd ostateczny. Datę nieco przesunięto, na rok 1844, a wtedy sam lider ruchu oraz wszyscy jego zwolennicy wyszli na spotkanie wydarzeń pełni nadziei, że zostaną zabrani do nieba. Oczekiwania kompletnie zawiodły. Ruch poszedł w rozsypkę. Przy Bogu i przy Biblii pozostał sam przywódca i nieliczne szczere serca. W myśl Pisma Świętego ta malutka garstka wiernych stanowiła klasę oczyszczonej świątnicy (Dan. 8:14).   Powyższy ruch drugiego adwentu nie mógł skończyć inaczej, choćby z tego względu, że nie był oparty na biblijnym zrozumieniu celu, sposobu i czasu drugiego przyjścia Chrystusa.   Krótko po zawodzie millerowskim, z łaski Pana, wszystkie te trzy zagadnienia zrozumiał Charles Taze Russell. Wykazał jasno, że celem powrotu Pana jest najpierw zabranie z ziemi Kościoła, a następnie restytucja ludzkości (nie jej spalenie); że Chrystus nie ...czytaj dalej

Kłamstwa arabskie   Państwo Palestyńskie. Idea takiego państwa zrodziła się z mało nagłaśnianej doktryny, że „kiedy ziemia zostanie raz podbita przez islam, należy już na zawsze do islamu”. Świat arabski uważa zatem, że skoro islam zawładnął Ziemią Świętą już w VII wieku i panował (z małymi przerwami w erze krucjat) aż do początku XX wieku, to Żydzi powracający do niej są intruzami. Duchowni islamscy sfabrykowali kłamstwo, które głosiło, że to oni są dziedzicami obietnic danych Abrahamowi. Wprawdzie uznali oni Abrahama i starotestamentowych proroków, ale spreparowali kolejne kłamstwo, że Abraham złożył na ofiarę na górze Moria nie Izaaka lecz Izmaela. To Abraham wraz z Izmaelem, według tych baśni, odbudowali świątynię w Mekce – późniejszej stolicy muzułmanów. Pełnoprawni właściciele Ziemi Świętej pojawili się w końcu XIX wieku, a historycy są zgodni, że „Żydzi, w mniejszej lub większej liczbie, nieprzerwanie zamieszkiwali ten obszar przez ostatnie trzy tysiąclecia”. Tymczasem to Arabowie twierdzą, że mają historyczne związki i pełne prawo do tej ziemi, chociaż żadne wiarygodne badania naukowe tego nie potwierdzają. Palestyna pod panowaniem Arabów była zacofanym gospodarczo krajem koczowników, z ziemią nienawodnioną i jałową, bez żadnych nadziei na godne życie jej nielicznych mieszkańców. U schyłku XIX wieku było ich około 700 000, w tym 50 000 ...czytaj dalej

  „Oto uczynię Jerozolimę kielichem odurzenia dla wszystkich okolicznych narodów, gdy nastanie oblężenie przeciwko Judzie i przeciwko Jerozolimie” ( Zach. 12:2; UBG). Na naszych oczach, w Ziemi Świętej, zaczynają się wypełniać zdumiewające proroctwa, które czekały w Piśmie Świętym na swój czas przez kilkadziesiąt stuleci. Proroctwa o ostatnim ucisku Narodu Wybranego, czyli Izraela. Jego następstwa będą miały olbrzymie znaczenie dla postępu Boskiego Planu Wieków: - Pan Bóg pokona wszystkie siły starego porządku świata, które w swoim antysemityzmie „podążą na góry izraelskie”(Ezech.39:2), aby zniszczyć zalążek Królestwa Bożego na ziemi. Od momentu jak skończyły się czasy niełaski dla Żydów, jak przestali być karani za odrzucenie Jezusa Chrystusa i zaczęła się ich narodowa restytucja, stali się obiektem nieustannych ataków Szatana. To była jego reakcja na nauczanie Słowa Bożego, że Królestwo Boże stanie na gruzach jego królestwa. – Ostatni ucisk Izraela i cudowny ratunek jaki otrzymają od ich niewidzialnego Orędownika – Jezusa Chrystusa, przełoży się na ich wielkie błogosławieństwa. Nadprzyrodzone zjawiska, jakie zapewne będą towarzyszyć ich narodowemu ocaleniu, otworzą im duchowy wzrok i „poznają Tego, którego przebili” (Zach.12:10). Narodowa skrucha i żal z powodu ukrzyżowania Jezusa z Nazaretu, stanie się owym „ożywczym tchnieniem” (Ezech. 37:9), które przywróci do duchowego życia i społeczności z Bogiem martwy jak dotąd, Izrael. – Klęska ...czytaj dalej

WALKA  DAWIDA  Z  GOLIATEM   Jednym ze znaków czasów ostatecznych było wydarzenie na Bliskim Wschodzie w dniach od 5 do 10 czerwca 1967 roku. Była to wojna wywołana przez planowany napad krajów arabskich na państwo Izrael. Ta trwająca sześć dni wojna zakończyła się zwycięstwem Izraela. W wyniku tej wojny cała Jerozolima dostała się w ręce Izraelitów, jak również tereny położone po zachodniej stronie Jordanu. W równoległościach z życia Dawida, niezwykła bitwa między Izraelem i Arabami w 1967 roku, odpowiada walce Dawida z Goliatem. "Chronologia Biblijna" str. 104-106, 205 Równolegle z tym wydarzeniem rozległ się "okrzyk o północy" informujący o dacie połączenia Chrystusa z Kościołem i wydarzeniach końca wieku Ewangelii (Mateusza 25:6; Objawienie 8:1; 10:3).     *  *  * *  *  *   Od samego początku odradzający się Izrael spotkał się z wrogością otaczających go państw arabskich. Państwa te, wielokrotnie liczebniejsze i lepiej uzbrojone "urągały" mu przez groźby i ataki zbrojne, nie kryły zamiarów wymazania go z mapy świata.   Ta demonstracja siły była zadufaniem biblijnego Goliata, przed walką z młodziutkim Dawidem. Przebieg sześciodniowej bitwy między Izraelem i Arabami, był również wiernym wypełnieniem obrazu. Oto słowa dziennikarza francuskiego: "nikt nie zdawał sobie sprawy z rozmiarów porażki. Nawet my, dziennikarze, którzy znaleźliśmy się w tym dniu w Kairze, byliśmy przekonani, że radio Izrael ...czytaj dalej

POTWIERDZENIA LICZBOWE     W starożytności, liczbowanie biblijne określano słowami: Gematria lub izopsefia.   "W Biblii można również znaleźć kilka niewątpliwych przykładów gematrii. Liczba trzystu osiemnastu sług Abrahama (1 Moj. 14:44), odpowiada najprawdopodobniej liczbie imienia Eliezer, spadkobiercy Abrahama 1 + 30 + 10 + 70 + 7 + 200 = 318.   W rachunku trzy razy po czternaście pokoleń, tworzących rodowód Jezusa (Mat. 1:17), niektórzy dopatrują się gematrii imienia Dawida (DWD – 4 + 6 + 4 = 14) opartej na symbolicznym użyciu liczby siedem. Jezus uchodziłby w ten sposób za 'trzykrotnego Dawida' (w sposób szczególny przynależąc do dynastii Dawida i będąc równocześnie Mesjaszem). Nie ma natomiast żadnej wątpliwości, gdy chodzi o liczbę Bestii (666) w Obj. 13:18, nawet, jeżeli sama podstawa rachunku jest przedmiotem dyskusji".   "Słownik Teologii Biblijnej" ks. Kazimierz Romaniuk, Pallotinum 1973, str. 424   Komentarz do Obj. 13:18, znajdujący się w VII tomie Wykładów Pisma Świętego zawiera informację, że wartość liczbowa liter napisu na tiarze papieża "Vicarivs Filii Dei" (Namiestnik Syna Bożego) wynosi 666.     Dalsze obserwacje tekstu Biblijnego pozwoliły zauważyć, że liczbowanie nie tylko ma zastosowanie do identyfikacji bestii papieskiej, lecz jest kluczem do zrozumienia tajemnic Bożych w całym Piśmie Świętym. Tekst z Obj. 13:18 przypomina koniec kłębka nici. Pociągnięcie za ten koniec rozpoczęło rozwijanie się całej długości ...czytaj dalej

"BEZPIECZNE MIESZKANIE" IZRAELA     Proroctwo Ezechiela zapowiadające ostatni ucisk Jakubowy – napad nieprzyjaciela z północy zwanego Gogiem, tak oto charakteryzuje sytuację narodu żydowskiego w tym czasie:   "… lud zebrany jest spośród wielu narodów na góry Izraela, długo leżące odłogiem. Sprowadzony on jest z powrotem spośród wielu narodów i mieszkają oni wszyscy bezpiecznie" (Ezechiela 38:8).   Omawiane wcześniej równoległości z życia Dawida wskazały na rok 1977 jako czas, w którym ubył z pola walki wielki przeciwnik Izraela – nasseryzm. Od tego czasu naród izraelski wszedł w szczególną fazę poczucia bezpieczeństwa, określoną proroczo jako "bezpieczne mieszkanie".   Jakie okoliczności składają się na to "bezpieczne mieszkanie"?   Potęga militarna Izraela. W chwili obecnej Izrael, jak nigdy dotąd, uzbrojony jest w najbardziej nowoczesną broń. Oto fragment audycji nadanej przez radio izraelskie w języku rosyjskim w święta Tom Kippur 1977 roku, ilustrującej nadzieje Izraelitów pokładane w uzbrojeniu: "Państwo izraelskie jest zapewnieniem tego, że te straszne czasy już nigdy nie powrócą, to nie zdarzy się nawet, gdy pół świata uzbroi się przeciw nam, a druga połowa ze stoickim spokojem i bezdusznością rzymskich patrycjuszy będzie patrzeć na grożącą nam zgubę. Mocnym argumentem trwałości naszego państwa jest armia w obronie Izraela, armia narodu zdolnego odtrącić wszelką agresję, obronić swoją ziemię i dom dla siebie, swoich dzieci i ...czytaj dalej

  Komentarze współczesne niebieską czcionką     WOJNA 1948 ROKU     Proklamowanie państwa Izrael było doniosłym wydarzeniem, nie tylko wśród społeczności żydowskiej, ale również w skali całego świata. Napawało ono Żydów radością i dumą, każąc jednak stać z "bronią u nogi" wobec niebezpieczeństwa grożącego ze strony świata arabskiego.   Po decyzji ONZ o utworzeniu Izraela, Arabowie, na znak protestu opuścili z gniewem salę obrad z postanowieniem zniszczenia powstającego państwa.   Oto wspomnienia z tego okresu;   "Pamiętam dobrze wiosnę roku 1948 w Jerozolimie. Myślę, że najstarsi mieszkańcy miasta też nie zapomną, nawet, jeśli dożyją 120 lat. Wtedy nie można było znaleźć w całym mieście wolnego pokoju. Wszędzie było pełno reporterów prasowych, ekip telewizyjnych i radiowych, obserwatorów politycznych z całego świata. Bułgaria przysłała ekipę 12-osobową, Chiny 6-cio osobową. Przedstawiciele Związku Radzieckiego zajęli cały hotel, a Amerykanów, Anglików, Szwajcarów i Francuzów nikt by nie zliczył. Ci wszyscy przybysze jedno mieli wspólne – termin ważności rezerwacji hotelowej. Wszyscy bowiem zarezerwowali swoje pokoje na przeciąg dwóch, a najdalej trzech tygodni. W tym czasie spodziewali się wypełnić swoją misję. A na czym ona polegała? Mieli oni publiczność w swoich krajach dokładnie poinformować o przebiegu narodzenia się nowego Państwa Izrael. Ale nie tylko. Ich następną rolą było sfotografować, opisać i przekazać telewizyjnie śmierć tego państewka, która według przewidywań ...czytaj dalej

UCISKI JAKUBOWE     "Tak mówi Pan, który rozpostarł niebiosa, założył fundamenty ziemi i stwarza ducha człowieka w jego wnętrzu: Oto uczynię Jeruzalem kielichem odurzenia dla wszystkich okolicznych narodów, gdy nastanie oblężenie przeciwko Judzie i przeciwko Jeruzalemowi. W tym dniu uczynię Jeruzalem ciężkim kamieniem dla wszystkich narodów. Wszyscy, którzy będą go dźwigać, bardzo się zranią, choćby się zgromadziły przeciwko niemu wszystkie narody ziemi" (Zachariasza 12:1-3).   Ustanowienie Królestwa Bożego na ziemi, o które modlą się codziennie miliony chrześcijan, jest ściśle związane z przywróceniem do łaski Bożej narodu żydowskiego. Jerozolima, stolica Izraela, jest miejscem, skąd władza Chrystusa zacznie rozszerzać uzdrawiającą świat działalność (Micheasza 4:2).   Obecny proces odradzania się Izraela jest wstępnym etapem, poprzedzającym ustanowienie Królestwa Bożego na ziemi. Nasuwa się więc pytanie: Dlaczego tej Boskiej działalności gromadzenia narodu wybranego towarzyszy nienawiść i niedola ludzka, kryzysy międzynarodowe i wojny? Odpowiadając na to pytanie, Pismo Święte informuje, że odwieczny przeciwnik Boży, Szatan, czyni wszelkie zabiegi, aby pokrzyżować Boskie Plany. Usiłując nie dopuścić do założenia Królestwa Bożego, stara się zniszczyć jego zalążek – Izraela, i w tym celu do walki organizuje podległe mu ziemskie systemy (Objawienie 12:9).   Proroctwa Pisma Świętego podają, że obecny, pogłębiający się kryzys na Bliskim Wschodzie zakończy się konfliktem zbrojnym o światowym zasięgu. Zwycięzca w tej walce będzie ...czytaj dalej

IMIGRACJA DO ZIEMI OJCÓW     "Do czasu pierwszej wojny światowej napłynęło około 80 tysięcy żydowskich imigrantów. Po utworzeniu mandatu, mimo pewnych utrudnień imigracyjnych, w ciągu 30 lat napłynęło do Palestyny 452 tysiące osób nie licząc imigrantów nielegalnych, a od maja 1948 roku do końca 1956 roku przybyło do Izraela 797 tysięcy osób ze wszystkich stron świata, zwłaszcza z Afryki Północnej i sąsiednich krajów arabskich. Zważywszy, że w 1934 roku liczba ludności całej Palestyny wynosiła 1.200 tysięcy osób i już wtedy kraj ten uchodził za przeludniony, przyjęcie takiej liczby imigrantów jest zjawiskiem zadziwiającym (...) W związku z gwałtownym rozwojem przemysłu i napływem rzeszy imigrantów tempo wzrostu Izraela jest zadziwiające".   "Geografia Powszechna", Tom IV str. 383, 387     Napływ imigrantów żydowskich do Palestyny (ukazuje go zamieszczony niżej wykres) wzrósł znacznie po roku 1948. Pakt ten cieszył, ale i dostarczał młodemu, niedoświadczonemu państwu szeregu kłopotów.       W ciągu niespełna 90 lat, licząc od 1882 roku liczba ludności żydowskiej w Izraelu zwiększyła się ponad 100 razy.   WSKRZESZENIE MARTWEGO JĘZYKA     Podstawowym problemem, nie cierpiącym zwłoki było ujednolicenie języka, którym mieli posługiwać się wszyscy imigranci. Prof. Dr. Pinchas E. Lapide wspomina, jak rozwiązano ten problem: "Na początku XX wieku ani jedno dziecko żydowskie nie uważało języka hebrajskiego za swój własny język. Kiedy pierwsi syjoniści usiłowali z powrotem ...czytaj dalej

PROROCTWA O POWROCIE IZRAELA DO ŁASKI     Proroctwa dotyczące Izraela sięgają swymi korzeniami bardzo odległych czasów. Cztery tysiące lat temu Bóg obiecał Abrahamowi, praojcu narodu izraelskiego, że da jemu i jego potomstwu ziemię Kanaan w osiadłość wieczną.   "Dam tobie i twemu potomstwu po tobie ziemię, w której teraz przebywasz, całą ziemię Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem" (1 Mojżeszowa 17:8).   Później przez Mojżesza Bóg powiedział:   "Wtedy Pan, twój Bóg, wyprowadzi cię z twego więzienia i zlituje się nad tobą, i przywróci, i zgromadzi cię ze wszystkich narodów, wśród których Pan, twój Bóg, cię rozproszył. Choćby twoi wygnani byli na krańcu nieba, stamtąd zgromadzi cię Pan, twój Bóg, i stamtąd cię zabierze; I Pan, twój Bóg, przyprowadzi cię do ziemi, którą odziedziczyli twoi ojcowie, i posiądziesz ją, i będzie ci wyświadczać dobro oraz rozmnoży cię bardziej niż twoich przodków " (5 Mojżeszowa 30:3-5).   Rozbudzoną w sercach narodu nadzieję podtrzymywał Bóg i umacniał przez dalsze liczne proroctwa Starego i Nowego Testamentu.     IZRAEL W OCZACH CHRZEŚCIJAŃSTWA       Przeglądając nauki całego chrześcijaństwa można w nich zauważyć brak, poza nielicznymi wyjątkami, wszelkich nadziei dla narodu żydowskiego. Ogół chrześcijan rozwinął w sobie uczucia niechęci i uprzedzenia do narodu, z którego rąk zginął Zbawiciel świata – Jezus Chrystus. W ich mniemaniu, łaska została ...czytaj dalej

Komentarze współczesne niebieską czcionką     SIEDEM CZASÓW KARANIA   "I polegną od ostrza miecza, i zapędzeni będą w niewolę między wszystkie narody, i będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan" (Łukasza 21:24).   Wyrażeniem "Czasy Pogan" nazwał nasz Pan okres w dziejach świata od upadku Królestwa Izraelskiego, które było figuralnym Królestwem Bożym, aż do ustanowienia prawdziwego Królestwa Bożego na ziemi podczas Jego Drugiego Przyjścia.   Pierwszym, upoważnionym przez Boga królem ziemi był Adam, który miał ją czynić sobie poddaną i rządzić w sprawiedliwości. Jednak grzech, jaki popełnił, stał się przyczyną utraty królestwa. Gdy po upadku Adama ludzkość coraz bardziej pogrążała się w grzechu, Bóg dał władzę nad ziemią Aniołom, aby podjęli próbę podniesienia człowieka. Oni również zgrzeszyli napełniając ziemię gwałtem i niesprawiedliwością. Era ta zakończyła się potopem, który "wykorzenił przed czasem" (Hioba 22:16) pokolenie Gigantów – potomstwo zmaterializowanych Aniołów i córek ludzkich.   Po potopie, Bóg przyrzekł Abrahamowi: "W nasieniu twoim błogosławione będą wszystkie rodzaje ziemi" (Dzieje Apostolskie 3:25). Obietnica ta została zrozumiana przez potomków Abrahama – późniejszy naród izraelski, jako zapowiedź ich uniwersalnego panowania nad wszystkimi narodami.   Obietnica dana Abrahamowi, rozbudziła pragnienie przodownictwa także w innych narodach, które zaczęły rościć sobie pretensje do panowania "z łaski Bożej" nad resztą narodów. Podczas świetności panowania Dawida i Salomona, gdy ...czytaj dalej

Komentarze współczesne niebieską czcionką      OD ABRAHAMA DO CHRYSTUSA     W poniższym rozdziale podano skrótowy przegląd wydarzeń w historii Izraela, od czasu patriarchy Abrahama do czasu pierwszego przyjścia Mesjasza.     ABRAHAM znaczy "ojciec wielu narodów". Dla Żydów Abraham jest ojcem, gdyż są oni jego synami przez Izaaka i Jakuba; dla Mahometan przez Izmaela i Ezawa, natomiast dla chrześcijan, przez wiarę (Galacjan 3:29). Abraham stał się przyjacielem Bożym przez okazanie swej wiary, gdy na rozkaz Boży opuścił swój kraj i poszedł do ziemi Kanaan. Dzięki okazanemu posłuszeństwu stał się spadkobiercą obietnicy Bożej: "W nasieniu twoim będą błogosławione wszystkie narody ziemi". Spełnienie tej obietnicy dotyczy "czasu naprawienia wszystkich rzeczy", czyli Królestwa Bożego na ziemi. Nasienie duchowe – Chrystus i Jego Kościół wybierany przez cały wiek Ewangelii, to przyszły rząd tego Królestwa. Przyprowadzony do łaski naród żydowski, pod przewodnictwem Świętych Starego Testamentu, będzie ziemskim nasieniem, pośredniczącym w rozszerzaniu błogosławieństw Królestwa dla całej ludzkości.   IZAAK – długo oczekiwany syn Abrahama. Otrzymał od Boga osobiste potwierdzenie obietnic uczynionych jego ojcu.   JAKUB – młodszy syn Izaaka. Za głęboką wiarę i ocenę duchowych błogosławieństw, uczynił go Bóg spadkobiercą przymierza uczynionego z Abrahamem. Otrzymał też od Boga nowe imię – Izrael, co znaczy "możny u Boga". W szczególnych warunkach niewoli Egipskiej, rodzina Jakuba, reprezentowana przez 12 ...czytaj dalej

ZIEMIA ŚWIĘTA "Od drzewa figowego nauczcie się tego podobieństwa: Gdy się już gałąź jego odmładza i liście wypuszcza, poznajecie, iż blisko jest lato". (Mateusza 24:32).     W starożytnym świecie Izraelici byli jedynym narodem, który czcił prawdziwego Boga. Krainę, w której ten naród zamieszkał, opatrzność Boża od początku obrała za punkt wyjścia do radosnego opowiadania o mesjańskim wybawieniu.   Palestyna jest geograficznym środkiem względem kontynentów zamieszkałego świata. Bezpośrednio graniczy z Azją, Afryką i Europą. To wyjątkowe położenie sprawiło, że kraina ta była ośrodkiem zainteresowania i przedmiotem pożądania okolicznych narodów. Ustaliło się przekonanie, że "kto panuje nad Palestyną ten rządzi światem". Powiedzenie to, dotąd zachowało swoją aktualność.   Od samego początku istnienia tego narodu Bóg chciał, aby Żydzi byli skromni i nie mieli o sobie wygórowanego pojęcia. Bóg podkreślał za pośrednictwem Mojżesza, że są najmniejszym z narodów, a pomimo to wybrał ich do szczególnych zadań. I to się nie zmieniło dotąd. Izrael jest nadal jednym z najmniejszych państw świata. Jego terytorium jest mniejsze od połowy Szwajcarii, a ludności ma mniej więcej tyle, co Berlin.   Przed erą chrześcijańską, Izrael był jedynym przez Boga wybranym narodem. W języku tego narodu, za pośrednictwem jego proroków, podane zostało natchnione Słowo Boże, z którego dowiadujemy się, że kraina ta była miejscem szczególnej Boskiej działalności od zarania dziejów ludzkich. ...czytaj dalej

Wydarzenia siódmej trąby (III Biada)   "I siódmy anioł zatrąbił, i w niebie powstały donośne głosy mówiące: Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków. ... I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew..." (Obj. 11:15,18). Wizja mówi o ostatecznym przejściu władzy od Szatana do Chrystusa. Działania naszego Pana, kontynuowane od świtu paruzji, rujnowały stopniowo imperium Szatana, co zostało pokazane w symbolach w postaci ziemi nękanej wrzodami, morza jak krew umarłego, wielkiej posuchy, w której słońce praży a rzeki są zatrute. Wojska Cyrusa skończyły manewr obniżania poziomu wody pod bramami Wielkiego Babilonu. Pozostało tylko czekać na rozkaz do ataku, aby wtargnąć do miasta i pokonać istniejącą władzę. Ich przeciwnikiem była władza świecka, czyli sam król i jego wojsko. Świta religijnych dostojników i babilońskich czarowników nie miała już w tym momencie większego znaczenia. Dla przypomnienia: Gdzie upatrywać potężnej władzy świeckiej, z którą przeciwnik Boży, Szatan związał swoją ostatnią nadzieję na uchronienie swego imperium przed upadkiem? Jedyną liczącą się władzą świecką w Europie po II Wojnie Światowej był ZSRR i jego satelici. Używając swoich sposobów Szatan zdołał nakłonić przywódców Kremla do zaprzestania dalszego szerzenia komunizmu, związania się z religią i ratowania pokoju na świecie. Takie sprzeniewierzenie się ideałom i ...czytaj dalej

Czasza wylana na rzeki   "A trzeci anioł wylał swoją czaszę na rzeki i źródła wód i przemieniły się w krew. I usłyszałem anioła wód mówiącego: Sprawiedliwy jesteś, Panie, który jesteś i który byłeś, i święty, że tak osądziłeś. Ponieważ wylali krew świętych i proroków, dałeś im również krew do picia, bo na to zasłużyli. I usłyszałem, jak inny mówił od ołtarza: Tak, Panie Boże Wszechmogący, prawdziwe i sprawiedliwe są twoje wyroki" (Obj. 16:4-7). Trzecia czasza mówi o kolejnej pladze, jaką przyjście Chrystusa sprowadza na imperium Szatana. Jest nią wywołanie obrzydzenia do symbolicznych wód, które piły narody chrześcijaństwa. Komentatorzy, zgodnie z Biblią utrzymują, że woda bieżąca przedstawia prawdę Słowa Bożego. Słowo to jest miejscami trudne do zrozumienia, tak iż przez wieki było różnie interpretowane. Od czasu Wielkiej Reformacji padały kolejne snopy światła na zapomniane lub dotąd ukryte nauki Pisma Świętego. Za każdym razem przy tym świetle skupiała się grupka entuzjastów, obierała przewodnika i pilnie studiując starała się jak najlepiej zrozumieć Boskie zamierzenia. Szatan odczekiwał aż entuzjazm danej grupy przygaśnie, aż duch reformacyjny znajdzie się w zastoju i pojawi tendencja do otaczania się sekciarskim płotem. Wtedy przystępował do działania. Poprzez ambitne jednostki umieszczał w nauczaniu rodzącej się sekty tyle błędów, ile to tylko było możliwe. ...czytaj dalej

Podstawowa wiedza biblijna o pochodzeniu człowieka mówi o tym, że Pan Bóg ukoronował twórcze dzieło dotyczące ziemi stworzeniem pierwszej pary ludzkiej, Adama i Ewy. Wcześniej uporządkował dla nich skrawek ziemi – ogród Eden i nakreślił przed nimi perspektywę wiecznego, szczęśliwego życia, mówiąc: rozradzajcie się i napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną (1 Mojż. 1:27,28). Odtąd, już własnym staraniem i w miarę przybywania potomstwa, mieli rozszerzać granice rajskiego ogrodu na cały glob ziemski. Było to królestwo Boże na ziemi, czyli królewska para doskonałych istot ludzkich, zdolnych żyć wiecznie, obdarzona zdolnością prokreacji i osadzona w idealnym, nieskażonym środowisku.   Z powodu upadku człowieka w grzech ziemski Raj trwał bardzo krótko, co mogłoby nasuwać skrajnie płytki wniosek, że plan Boży się nie powiódł. Ludzie mądrzy, dostrzegający wokoło piękno i majestat stworzenia, nigdy nie wątpili, że mądrość i wszechmoc Boga znajdzie sposób na przywrócenie człowieka do Królestwa ziemskiego, które utracił, i to bez naruszania zasad sprawiedliwości. Sposób na to przywrócenie został znaleziony w gotowości Syna Bożego aby pospieszyć ludzkości na ratunek i Raj odzyskać. Nasz Pan osobiście o tym zaświadczył w słowach przypowieści o owcach i kozłach: "Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane ...czytaj dalej

„Po wielu dniach otrzymasz rozkaz, w latach ostatecznych przyjdziesz do kraju uwolnionego od miecza i do ludu zebranego z wielu ludów na górach izraelskich, które długo były spustoszone; wszyscy oni wyprowadzeni spośród narodów, mieszkają bezpiecznie” (Ezechiel 38:8). Odpowiedź na pytanie, które otwiera niniejsze rozważania, od dłuższego już czasu nurtuje badaczy starotestamentowych proroctw. Nieprzypadkowo. Właściwa odpowiedź rzuca jasne światło Prawdy na jedno z ważniejszych proroctw, którego wypełnienia się oczekuje cały Dom Wiary, śledzący już od ponad 100 lat wydarzenia związane z powrotem Izraela do łaski. Wiele z tych proroctw znalazło już swoje wypełnienie za sprawą drugiej obecności Jezusa Chrystusa. Ten Orędownik narodu żydowskiego, wielki Książę Michał z proroctwa Daniela (12:1) już powstał a świadectwem skuteczności Jego działania jest państwo Izrael – niepodległe od 1948 roku; ojczyzna dotychczasowych „wiecznych tułaczy”, którzy decyzją Pana Boga zostali wygnani ze swojej ziemi na kilkanaście stuleci. Była to kara za odrzucenie i ukrzyżowanie Syna Bożego, zesłanego z nieba dla ratowania rodzaju ludzkiego. On Sam, choć tak wiele ucierpiał od swoich współbraci, zapowiedział w jednej z przypowieści, że przyjdzie czas restytucji tego narodu: „A od figowego drzewa uczcie się podobieństwa: Gdy gałąź jego już mięknie i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie to ...czytaj dalej

"Trzy duchy nieczyste jakby żaby"   Pismo Święte mówi nam, że taki rezultat ma być osiągnięty przez wypowiedzi połączonej władzy kościoła i państwa. "Trzy duchy nieczyste jakby żaby, które wychodziły z paszczy smoka i z paszczy bestii, i z ust fałszywego proroka". W tym fragmencie duch jest doktryną – doktryną nieczystą – fałszywą doktryną. Każdy z tych systemów będzie mówił to samo, a te wypowiedzi będą miały wpływ na zebranie królestw ziemi razem w wielkiej bitwie Armagedonu. Symbolika Pisma Świętego, właściwie rozumiana, jest bardzo silna i zawsze istnieje ścisłe podobieństwo między samym symbolem a rzeczą symbolizowaną. Kiedy Duch Święty używa żaby, aby przedstawić pewne doktryny lub nauki, możemy być pewni, że zastosowanie będzie dobrze pasować. Chociaż żaba jest małym stworzeniem, to nadyma się i aż prawie pęka z wysiłku by być kimś. Żaba ma bardzo mądry wygląd, mimo że nie wie zbyt wiele. Ponadto, ilekroć żaba wydaje z siebie jakiś dźwięk, rechocze. Trzy najważniejsze cechy żaby to pompatyczność, atmosfera wyższej mądrości i wiedzy oraz ciągłe rechotanie. Stosując te cechy do obrazu przedstawionego w Słowie Bożym, dowiadujemy się, że od władzy świeckiej, od Kościoła katolickiego i od Federacji Kościołów Protestanckich wyjdzie to samo nauczanie. Duch wszystkich będzie chełpliwy. Zostanie wytworzona atmosfera wyższej wiedzy i mądrości. ...czytaj dalej

(dzisiejsze komentarze kolorową czcionką)   Przedmowa Wydawców do wznowionego w 1999 roku wydania IV Tomu     "Sto lat temu, w roku 1897, ukazał się czwarty tom z serii Wykładów Pisma Świętego. Pierwsze wydanie tej książki nosiło tytuł 'Day of Vengeance' [Dzień Pomsty]. Piętnaście lat później, w roku 1912, o stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych ubiegał się Theodore Roosevelt. W trakcie swej kampanii wyborczej wypowiedział on znamienne słowa: 'Stoimy w obliczu Armagedonu i Walki Pańskiej'. Autor serii Wykładów Pisma Świętego, C. T. Russell, odwołując się do tej wypowiedzi, napisał nową przedmowę i wydał jeszcze raz czwarty tom swej serii, opatrując go nowym tytułem 'Battle of Armageddon', czyli 'Walka Armagieddonu'. Za dwa lata miała rozpocząć się I Wojna Światowa, najbardziej znamienny ze wszystkich konfliktów w historii świata".   PRZEDMOWA WALKA ARMAGEDONU     "A szósty [anioł] wylał czaszę swoją na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby można było przygotować drogę dla królów ze wschodu słońca. I widziałem trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka. A są to duchy demonów, czyniące znaki, które idą do królów całej zamieszkałej ziemi, aby ich zgromadzić na wojnę w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego. Oto przychodzę jak złodziej; błogosławiony ten, który czuwa i ...czytaj dalej

CZASY POGAN - OSTATNIE SIEDEM LAT (część IV)     Ostateczna forma czwartej bestii i jej zniszczenie   Czwarte imperium, Rzym, pojawiło się w tej wizji jako potwór tak straszny, że prorok nie był w stanie porównać go z żadnym zwierzęciem spotkanym w naturze i odpowiednio opisać. Żelazna potęga Rzymu pogańskiego znana była z okrucieństwa niektórych jego cesarzy i krwawej bezwzględności legionów, ale to wszystko niknie w porównaniu z diabelską inteligencją, przebiegłością, zaciekłością i bestialstwem Rzymu papieskiego. Bez tak mistrzowskiego przyswojenia sobie znamion "księcia tego świata", Szatana, władza Rzymu nie ciągnęłaby się przez ponad dwa tysiące lat aż do dzisiaj. "Potem widziałem w nocnych widzeniach: Oto czwarta bestia, straszna, przerażająca i bardzo silna, mająca wielkie żelazne zęby. Pożerała i miażdżyła, a resztę deptała swoimi nogami. Różniła się od wszystkich bestii, które były przed nią, i miała dziesięć rogów. Uważnie przypatrywałem się rogom, a oto mały róg wyrósł między nimi (...) A oto w tym rogu były oczy podobne do oczu ludzkich i usta mówiące wielkie rzeczy (...)         Czwarta bestia oznacza czwarte królestwo na ziemi, które będzie różniło się od wszystkich królestw, i pożre całą ziemię, podepcze i zmiażdży ją. A dziesięć rogów oznacza, że z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, a po nich powstanie inny, który będzie ...czytaj dalej

W poprzednich trzech częściach przytoczono wykład IV drugiego tomu Wykładów Pisma Świętego p.t. Czasy Pogan, w którym rządy pogańskie i czas ich trwania omawiane są pod szczególnym kątem. Mianowicie, w swej argumentacji C.T. Russell powołał się na proroctwo o karaniu Izraela po "siedmiokroć" (3 Mojż. 26:14-28) oraz zestawił to karanie z rządami Pogan ukazanymi w drzewie ze snu króla Nabuchodonozora i siedmioma latami jego szaleństwa. Inny sen tego króla o posągu z metali oraz widzenie Daniela czterech bestii, odnoszące się również do panowania Pogan, zostało tylko zasygnalizowane ale nie wytłumaczone szerzej.   Bardziej szczegółowe omówienie tematu "Czasów Pogan" zawiera na przykład poniższy artykuł z Watch Tower (R-5564):     POSĄG ZWIERZCHNICTWA POGAN   "Po prostu powtarzając to, co studiowaliśmy w serii książek zatytułowanych W.P.ŚW., tylko umieszczając informacje w innej formie, odkryliśmy, że kiedy Bóg odebrał królestwo królowi Sedekiaszowi, dał panowanie poganom, imperator Nabuchodonozor był pierwszy z tych władców świata. Z Pisma Świętego dowiedzieliśmy się, że Bóg dał Nabuchodonozorowi sen. (...) W swoim śnie Nabuchodonozor ujrzał wielki posąg, którego głowa była zrobiona ze złota, pierś i ramiona ze srebra, brzuch i uda z mosiądzu, golenie z żelaza, a stopy z żelaza, pokryte błotną gliną. Prorok Daniel wyjaśnił, że ten wielki posąg, który stał przed Nabuchodonozorem, przedstawiał wszystkie królestwa pogańskie. ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)     Inne świadectwo   Inny obraz Czasów Pogan został przedstawiony w czwartym rozdziale Proroctwa Daniela. Pierwotne panowanie człowieka nad całą ziemią, utracenie władzy i zapewnienie jej przywrócenia, gdy zakończą się Czasy Pogan – wszystko to zostało dobitnie przedstawione we śnie danym Nabuchodonozorowi, w interpretacji snu przez Daniela i w wypełnieniu tego snu na Nabuchodonozorze. Nabuchodonozor widział w swoim śnie "drzewo pośrodku ziemi, a jego wysokość była ogromna. Drzewo rosło i było potężne, a jego wysokość dosięgła nieba i było widoczne aż po krańce całej ziemi. Jego liście były piękne, jego owoc obfity i na nim był pokarm dla wszystkich. Pod nim znajdowały cień zwierzęta polne, na jego gałęziach mieszkało ptactwo niebieskie i z niego miało pożywienie wszelkie ciało. Widziałem jeszcze w widzeniach w mojej głowie na swoim łożu: Oto stróż i święty zstąpił z nieba; zawołał ze wszystkich sił i tak powiedział: Wyrąbcie to drzewo i obetnijcie jego gałęzie, otrząśnijcie jego liście i rozrzućcie jego owoc. Niech zwierzę ucieknie spod niego i ptactwo z jego gałęzi. Lecz pień jego korzenia zostawcie w ziemi i to w okowach żelaza i brązu na polnej trawie, aby był skrapiany rosą z nieba, a trawę ziemi niech dzieli ze ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)     Początek Czasów Pogan – rok 606 p.n.e.     Słowa naszego Pana "aż się wypełnią czasy*) pogan" oznaczają, że czasy te mają dokładnie określony koniec, ponieważ o nieograniczonym, nieokreślonym odcinku czasu nie można powiedzieć, że się wypełni. Tak więc panowanie pogan miało swój początek, będzie trwało przez określony czas i zakończy się w określonym momencie. ___________ *) Greckie słowo przetłumaczone tu na czasy to kairos. Oznacza ono ustalony czas. To samo słowo przetłumaczono na "czasy" w następujących wersetach: Mar. 1:15; 1 Tym. 6:15; Obj. 12:14; Dzieje Ap. 3:19, 17:26. Słowo "chwile", użyte w Dziejach Ap. 1:7 jest tym samym greckim słowem. Początek tych Czasów Pogan jest ściśle określony przez Pismo Święte. Jeżeli wskazuje ono także na długość trwania pogańskiej władzy, możemy się z pewnością dowiedzieć, kiedy te czasy się zakończą. Biblia podaje wyjaśnienie dotyczące długości tego ustalonego okresu, który musi się wypełnić. Zostało ono jednak podane w taki sposób, że nie można go było zrozumieć ani wówczas kiedy to pisano, ani też do momentu, gdy na owo objaśnienie rzuciły światło upływ czasu i wydarzenia historyczne; a i nawet wtedy mogli je pojąć tylko ci, którzy czuwali i którzy nie byli obciążeni sprawami tego świata. Biblia jasno i mocno ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)   "I będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan" – Łuk. 21:24.     Wyrażenie "Czasy Pogan" zostało użyte przez naszego Pana dla nazwania okresu historii pomiędzy usunięciem figuralnego Królestwa Bożego – królestwa izraelskiego (Ezech. 21:25-27) a wprowadzeniem i ustanowieniem jego pozafigury – prawdziwego Królestwa Bożego, kiedy to Chrystus przyjdzie "uwielbiony w świętych swoich, aby się dziwnym okazał we wszystkich wierzących w on dzień". W tym okresie panowanie nad ziemią miało pozostawać w rękach pogan; Izrael zaś, zarówno cielesny jak i duchowy, miał i ma być tym mocom poddany, aż zakończy się ich czas. Bóg nie ma upodobania w tych rządach ani ich nie pochwala, ale uznaje ich panowanie. Innymi słowy, dla mądrego celu pozwala im rządzić przez określony czas. Władza nad ziemią była pierwotnie dana Adamowi, który miał nad tą ziemią panować i czynić ją sobie poddaną (1 Mojż. 1:28). Adam upadł, wskutek czego władza, utracona na skutek grzechu, została mu odebrana.     Następnie dozwolono panować nad ziemią aniołom. Niektórzy z nich jednak, zamiast podnieść upadłą rasę, nie zachowali "pierwszego stanu swego", lecz wpadli w nieposłuszeństwo. Potem, po potopie, Bóg objawił Abrahamowi swój cel – przyjście z pomocą umierającej, grzesznej rasie; pomocą tą miało być ...czytaj dalej

  „A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy :...Podobnie jak Jannes i Jambres przeciwstawili się Mojżeszowi, tak samo ci przeciwstawiają się prawdzie, ludzie spaczonego umysłu, nie wytrzymujący próby wiary...” 2 Tymoteusza 3:1-9 Apostoł Paweł oprócz tego, że był wybranym narzędziem Bożym do ogłaszania światu Ewangelii – radosnej nowiny o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, okazał się też prorokiem, który w swoich listach rzuca światło prawdy na wydarzenia czasów ostatecznych. W liście 2 do Tesaloniczan (2: 1-12) zapowiada wielką apostazję w Kościele oraz narodzenie się Człowieka Grzechu - powstanie papiestwa, które sięgając po świecką władzę „wcieliło się” w czwartą bestię opisaną w proroctwie Daniela. Jej dalsze losy i ostateczne zniszczenie opisuje Księga Apokalipsy. Do czasów ostatecznych nawiązuje apostoł Paweł także w 2 liście do Tymoteusza (3:1-9). Wymienia tam całą paletę przywar, które będą charakteryzować ludzi tworzących społeczeństwa czasów ostatecznych, czyli żyjące podczas drugiej obecności naszego Pana. Nie będziemy ich tutaj ani wymieniać, ani analizować. Na ogół wszyscy pobożni chrześcijanie doskonale widzą ten moralny upadek i są świadomi tego, że prowadzi on do upadku obecnej cywilizacji; do interwencji Boga, na wzór tego, co stało się za czasów Noego czy podczas zniszczenia Sodomy i Gomory. W swoim nauczaniu o zagrożeniach, jakie w czasach ostatecznych nie miały ...czytaj dalej

„Pycha poprzedza zgubę, a wyniosły duch – upadek” (Przyp. Salomonowe 16 :18).     Trafność salomonowego spostrzeżenia potwierdza się od 40 lat. Byliśmy świadkami triumfu Kościoła Rzymsko-katolickiego, kiedy współuczestniczył w obaleniu komunizmu i jego ziemskiego wyniesienia za sprawą pontyfikatu Jana Pawła II. Na naszych oczach, w szczególności na terenie Polski, widzimy w jaki sposób Kościół katolicki zamienił swój triumf na konkretne, wymierne korzyści. Zamienił Polskę w państwo wyznaniowe i sięgnął w nim po niemałą władzę. Rokrocznie wyciąga od polskich podatników miliardy złotych a jego duchowni stoją poza prawem i żadne służby skarbowe nie są w stanie ich kontrolować. Przygarnął też wielkie ilości różnego rodzaju nieruchomości, które „duchowo” zniewoleni urzędnicy oddali mu za przysłowiową złotówkę. „Sukcesy” te uczyniły kler Kościoła Rzymsko-katolickiego butny i roszczeniowy, nie wrażliwy na krytykę, chętny, aby wtrącać się w każdą dziedzinę życia polskiego społeczeństwa i narzucać mu swój światopogląd. W powodzi tych „sukcesów” Kościół zatracił poczucie rzeczywistości, że tak naprawdę, to nikt już nie potrzebuje jego duchowego przewodnictwa. Skandale z jego udziałem laicyzują katolickie dotąd społeczeństwa i „wyganiają” z kościołów coraz większe rzesze młodych ludzi. Dla ludu Bożego który wierzy, że nic w Boskim Planie nie dzieje się przypadkowo, widok upadającego Kościoła Rzymsko-katolickiego jest tylko realizacją zapisanych w Piśmie Świętym wizji, ...czytaj dalej

    Trzy miesiące temu skończyła się era pokoju w bezpiecznej jak dotąd Europie. Potężne zastępy wojsk rosyjskich runęły na Ukrainę, aby zabezpieczyć swoje strefy wpływów, by nie dopuścić, aby wstąpiła ona do Unii Europejskiej lub NATO, aby siły wrogiego dla niej sojuszu zbytnio nie zbliżyły się do jej granic. Trwa zaciekła wojna, miasta zamieniają się w sterty ruin, od spadających rakiet ginie cywilna ludność, miliony ludzi ucieka przed nimi do sąsiedzkich krajów a życie tych co pozostali przenosi się do podziemnych schronów i stacji metra. Wojska ukraińskie jeszcze jakoś sobie radzą, wspierane przez międzynarodową społeczność, która dostarcza jej tego wszystkiego co potrzebne jest do prowadzenia wojny. Swoją determinacją i sukcesami osłabiły morale agresora ale i rozgniewały jego przywódców, którzy rzucają do walki wciąż nowe siły. Na Ukrainę spadają coraz doskonalsze rakiety a w stan gotowości postawione zostały najgroźniejsze środki odstraszania – siły jądrowe. Z kolei na Rosję spadają coraz dotkliwsze sankcje zachodniego świata, które rujnują jego gospodarkę, paraliżują funkcjonowanie państwa a życie zwykłych ludzi obciążają ciężarami trudnymi do udźwignięcia. Prezydent Putin oraz grono jego najbliższych doradców zaczyna za obecną, niezwykle trudną sytuację oskarżać cały, wrogi mu Zachód; a jeden z najbardziej radykalnych propagandzistów wypowiedział niezwykle złowieszcze zdanie: „Po co nam świat, ...czytaj dalej

„Któż to wyśmiewał dzień małych początków?" (Zachariasz 4:10)   Powyższe słowa zaczerpnięte zostały z proroctwa Zachariasza i związane są z misją Zorobabela, który powrócił z Babilonu aby dokończyć odbudowę Świątyni Jerozolimskiej. „Przeszkody z zewnątrz, sceptycyzm i małoduszność wśród samych repatriantów, a nadto ubóstwo gminy, jakie się na pewno w dotkliwy sposób odbiło na materiale budowlanym i na samym dziele odbudowy, oto trudności, których przezwyciężenie wymagało wielkiej wiary, wielkodusznej ofiarności i dużo zapału. Chwila rozpoczęcia pracy i kontynuowanie odbudowy mimo tych trudności były owym wyśmiewanym przez wielu i uszczypliwie nazwanym jom qetanot (dzień małych), czyli dniem ubogich początków” ( Komentarz do proroctwa Zachariasza - Pallottinum). Pan Bóg zapewnił jednak poprzez proroka Zachariasza, że nadejdzie chwila radości. Będzie to moment ułożenia przez Zorobabela kamienia szczytowego (zwornika), który zwieńczy całe dzieło a dla współczesnych będzie dowodem posłannictwa proroka: „i poznacie, że Jahwe Zastępów posłał mnie do was” (4:9). Wierzymy, że powyższy fragment proroctwa Zachariasza nie znalazł się w Biblii przypadkowo. Potwierdza on bowiem, że Pan Bóg nie zawsze działa natychmiast po ogłoszeniu Swoich wyroków. Czasami trzeba było wielu lat, a nawet wieków, aby się one spełniły. Pan Bóg ma cel w takim właśnie prowadzeniu swoich planów. Z jednej strony próbuje wierność i cierpliwość swojego ludu, by z drugiej ...czytaj dalej